در سال 1956 شرکت بزرگ مسی –فرگوسنMessey –Fergosen))در باتاویا ورشکست شد و فضاهای موجود آن را خانواده مانکسوMancuso) ) خریداری کردند. آنها تصمیم گرفتند ساختمان را به مشاغل جداگانه اجاره دهند که خدمات اداری مشترک داشته باشند و در این مرکز مشاوره تجاری نیز انجام دهند و به این صورت اولین انکوباتور تجاری جهان شکل گرفت و پس از آن این مرکز شغل های پر شمار و هزارن ایده کسب وکار را ایجادکرده است. این مرکز در سال 2011 با دریافت بودجه ای از وزارت امور خارجه آمریکا برای ایجاد مشاغل جدید تحرک تازه ای را ایجاد کرده است. با این برنامه بناهای فرسوده احیاء شده اند و افزون برایجاد انگیزه در مالکان برای بهره برداری از فضاهای موجود ، سبب شده پروژه های متعددی شروع شوند که در راستای ایجاد اشتغال نقش موثری داشته اند. در این پروژه ها حدود 300میلیون دلار سرمایه گذاری شده است که منجر به ایجاد اشتغال وسیعی در سطح این منطقه شده است. در ایران اولین مرکز رشد در سال 1378 در شهرک علمی – تحقیقاتی اصفهان پا گرفت . در ریل گذاری جدید دانشگاه ، سراهای نوآوری به عنوان محل اجتماع فناوران مد نظر گرفته شده است . در سال 1398 معاونت تحقیقات ، فناوری و نوآوری دانشگاه شکل گرفت و به واسطه شکل گیری آن ارتباط بین نوآوران صاحب ایده و محیط کسب و کار در دانشگاه ، تسهیل شد . در واقع در سراهای نوآوری که محیط تعاملی است محیط رشد فراهم می شود و شرکتها و محققین نوپا ، صاحب تجربه و درآمد فناورانه می شوند. به بیان دیگر سراهای نوآوری از مفهوم بازار سنتی ایران الهام گرفته اند که در آن صنوف مختلف در کنار هم و در جوار نهادهای مالی نظیر بانک ، صندوق ، فروش و تبلیغات و نهادهای حقوقی یک بازار را شکل می دهند. در سرای نوآوری نیز هم متخصصین لازم برای توسعه یک فعالیت مشخص گرد هم آمده اند.